Tineke Kloosterman
Persoonlijk Begeleider op woonhuis Lohengrin, locatie Scorlewald
“Ik ben mentor voor drie bewoners, voor hen regel ik alles. Artsenbezoeken, hulpmiddelen, zorgplannen, contact met de familie, diëten, aangepaste schoenen, echt van alles. Maar de zorg komt uiteraard op de eerste plaats.” Tineke heeft alle kanten van de zorg gezien. “Het is mijn leven. Ouderenzorg, thuiszorg, verzorgingshuizen, kraamzorg, bij de nonnen in het klooster. Voordat ik naar Scorlewald kwam, deed ik acute opnamen voor ouderen met een psychiatrische achtergrond. De zorg is mijn passie, mijn werk is mijn leven.”
Geluksvogel
Bij Scorlewald werkt Tineke nu bijna twee jaar. “Ik woon in Schoorl, vlak bij het klimduin. Nog steeds denk ik elke dag bij het wakker worden: wauw, wat ben ik een geluksvogel.” Begin 2020 kreeg Tineke corona en moest thuis uitzieken. “Best heftig. Om weer op krachten te komen ben ik gaan wandelen, steeds een stukje verder. Zo ben ik ook naar Scorlewald gewandeld.”
Het begon met een kopje koffie
Tijdens een kopje koffie buiten op het terras van Kardeis - de voor iedereen toegankelijke winkel en lunchroom van Scorlewald - raakte Tineke in gesprek met een medewerker. “Zij werkte hier al 23 jaar en vertelde zo enthousiast dat ik bij thuiskomst op de website ben gaan kijken. Daar zag ik de vacature en nu werk ik hier alweer twee jaar als begeleider.” Hier is Lohengrin, een van de woonpaviljoens op Scorlewald voor mensen met een verstandelijke beperking.
Lang niet uitgeleerd
Tineke is een ervaren kracht. “Door mijn jarenlange ervaring voelde de verstandelijke gehandicaptenzorg vanaf de eerste dag vertrouwd. Dat gold ook voor de antroposofische benadering. Door de cursus antroposofie voor nieuwe medewerkers heb ik er veel over geleerd. Ik ben zelf Rooms-Katholiek opgevoed, maar God woont niet tussen vier muurtjes, God is veel groter. Ik weet ook bijna zeker dat er na dit leven weer iets is, misschien worden we vaker geboren...” Tineke klinkt hoopvol, ze is nog lang niet uitgeleerd.
Doe maar geen paracetamol
“Antroposofie is veelzijdig. Voor bewoners begint en eindigt de dag met een persoonlijke spreuk. De ene bewoner ratelt hem zo op en bij anderen hangt hij op de kastdeur. Mooi, het geeft ze rust. Of doe maar geen paracetamol, geef het lichaam de kans om het zelf te doen. Ook dat is vanuit de antroposofische visie. Fijn, want dat is ook hoe ik in het leven sta. Antroposofie, werken in de verstandelijk gehandicaptenzorg, het past bij mijn levensfase.” Werken, leren, wandelen en reizen. Tineke doet het graag en met veel plezier!
Hoe mooi is dat?!
“Waar ik van droom? Een treinreis door Rusland, China en met de boot oversteken naar Japan. Een reis van zes weken. Misschien, als de wereld weer een beetje tot rust is gekomen. Nu wandel ik veel in Nederland, ook naar mijn werk bij Scorlewald. Hoe mooi is dat?! Ja, ik ben een gelukkig mens.”