Femke Agricola

Teamleider op woonhuis Lohengrin, locatie Scorlewald

“Antroposofie? Die vraag had ik wel verwacht, ik zat er gisteren op de fiets al over na te denken.” Femke woont in Koedijk en is een van de twee meewerkend teamleiders bij Lohengrin. “We doen het samen. Mijn collega is Teamleider Medewerkers (alles rondom medewerkerszaken) en ik ben Teamleider Bewoners. Ik ben eindverantwoordelijk voor de zorgplannen, voer gesprekken met de aan ons huis verbonden gedragstherapeut, enz. Gemiddeld ben ik hier zo’n 7,5 uur per week mee bezig. Daarnaast werk ik lekker mee in de zorg.”  

Voelt als vakantie

“Dat is waar mijn hart ligt, zorg verlenen, ook als mentor van twee bewoners. We hebben een fijn team, ervaren krachten en zij-instromers. Het voelt vaak niet als werken. Natuurlijk, het kan best pittig zijn, maar er is ook tijd om met bewoners een kopje koffie te drinken of een eindje te wandelen. Vorige week zijn we zelfs met bewoners naar de bioscoop geweest. En na een slaapdienst word je wakker met uitzicht op het weiland en de paardjes die daar lopen. Dat voelt echt als vakantie!

Meteen gesolliciteerd

“Je weet nooit hoe het leven loopt, maar wat mij betreft blijf ik hier tot m’n pensioen werken.” Tijdens haar studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening werkte Femke parttime bij bakkerij Fermento in Alkmaar. Daar maakte ze kennis met de Raphaëlstichting én met mensen met een verstandelijke beperking. “Regelmatig was ik hier ook te vinden op de voorjaarsmarkten op Scorlewald. Vijf jaar geleden, toen ik klaar was met mijn studie, heb ik meteen gesolliciteerd.”

Signalen herkennen

“Mensen met een verstandelijke beperking zijn zichzelf en reageren heel direct.” Terwijl Femke dit zegt klinkt er op de achtergrond een luide schreeuw. “Dat bedoel ik”, reageert ze lachend. “Ik volg nu een opleiding Moeilijk Verstaanbaar Gedrag (MVG) in de Gehandicaptenzorg. Signalen herkennen en hoe je daarmee omgaat. Met die kennis ga ik straks medewerkers van de Raphaëlstichting trainen. Eén dag per week, de andere dagen ben ik hier bij mijn collega’s en de bewoners van Lohengrin."

Als familie

“Zestien bewoners in totaal. Vier van hen wonen semi-zelfstandig in een eigen appartement. De andere twaalf bewoners hebben meer zorg nodig. Het voelt als een familie, bewoners en collega’s helpen elkaar. Waar ik goed in ben? Ik ben geduldig en gevoelig. Dat zie ik nu als kwaliteiten, de emoties die daarbij horen heb ik geaccepteerd. Ik weet dat ik zo ben. Er viel veel op z’n plaats toen ik hier op Scorlewald kwam werken. Al snel kwam ik erachter dat de antroposofische levenswijze heel goed bij mij past.”

Fijn om hier te zijn

“Ik heb de jaaropleiding Antroposofie gedaan en er veel over gelezen. Ook de bewoners hebben voelbaar baat bij de antroposofische levenswijze. Het ritme, de spreuken, de seizoentafels, de gezamenlijke dagopening, de dienst op zondag. Scorlewald en haar omgeving, daar gaan ze goed op. Ja, ik ook. Het is echt heel fijn om hier te zijn!”